Cinta dan Sang Waktu ( Love and Time ; L'amour et Le Temps)
Cinta dan Sang Waktu ( Love and Time ; L'amour et Le Temps)
L'amour et Le Temps
Une fois sur une petite île, le séjour des objets abstraits, à savoir amour, la richesse, beauté, joie et douleur. Ils vivent côte à côte avec besoin d'une bonne, saine et mutuelle. Mais un jour, un orage est venu volet la petite île et l'eau de mer se leva brusquement et se noient dans l'île. Tous les résidents de l'île fut bientôt essayer de se sauver.
L'amour est très incertaine karaea qu'il n'était pas un bon nageur et ne pas avoir bateaux. Il se tenait sur la plage pour demander de l'aide. Pendant ce temps, la montée des eaux de mouillage aux pieds de l'Amour. Peu de temps après la propriété visible est pédalé bateaux.
«La richesse! Richesse! Aidez-moi!" Love pleuré.
"Ohh! Pardonnez-moi l'amour." La Richesse dit. «Mon bateau a été rempli de trésors bendaku. Je ne peux pas vous emmènent, puis ce bateau allait couler. Après tout, il était nulle part ailleurs pour vous dans ce bateau." Ensuite, allez vite la richesse
L'amour est très triste, mais plus tard, il a vu la joie de traverser devant lui avec un bateau.
"Fun! Aidez-moi!" Love pleuré. L'excitation était trop excité parce qu'il avait trouvé un bateau, il n'entend plus les cris de l'amour. Love la montée des eaux de trempage jusqu'à la taille et l'amour de plus en plus frénétique.
Peu de temps après, la Beauté en face de lui.
«La beauté! Emmenez-moi avec vous!" Love pleuré.
"Eh bien, l'amour, de vous voir humide et sale. Je ne peux pas vous emmener. Plus tard, vous contaminer ce beau bateau." Beauté dit. L'amour est très triste d'entendre cela.
Love se mit à sangloter. Quand l'amour pleurait, en regardant la douleur avec son bateau.
"Ohh, Chagrin, prends-moi avec vous, dit l'Amour.
"Désolé, l'amour. Je suis triste et je veux être seule», dit-il en deuil suite bateau à rames.
Amour désespéré. Il sentait l'eau se lever et se menenggelamkannya.Pada ce moment critique, a soudainement entendu un appel vocal,
"L'amour! Venez vite grimpé dans mon bateau!"
L'amour tourné vers le son et a vu un long blanc vieillard barbu était un bateau d'aviron. L'amour a également augmenté dans le bateau, juste avant que l'eau a noyé le lieu.
Sur l'île la plus proche, le vieil homme à l'amour et de quitter immédiatement. A cette époque, la nouvelle amour s'est rendu compte qu'il ne savait pas qui l'enfer les parents ont eu la gentillesse et l'avait sauvé.
L'amour a immédiatement demandé une population ancienne de l'île, qui est en fait le vieillard.
"monsieur ne pas les parents avaient" demandé L'amour.
"Oh, les parents ont dit, il est temps!" dit l'homme.
L'amour a également demandé à nouveau. "Mais pourquoi at-il me sauver? Je ne le connais pas. Bien que mes amis qui me reconnaissent ne veux pas m'aider." Love a demandé avec surprise.
"Seul le temps sait la valeur réelle de l'amour", a déclaré un habitant qui.
La valeur de l'amour ne peut pas être mesurée par la richesse ou de la beauté ... L'amour ne peut pas être mesurée à partir la joie ou de tristesse qui a causé .... Mais avec le passage du temps montrera . a quant à son authenticitémour est où l'amour est de survivre.
Cinta dan Sang Waktu
Alkisah di suatu pulau kecil, tinggallah benda abstrak,yaitu Cinta, Kekayaan, Kecantikan, Kegembiraan dan Kesedihan . Mereka hidup berdampingan dengan baik, aman dan saling memerlukan. Namun pada suatu hari, badai datang menghempas pulau kecil itu dan air laut tiba-tiba naik dan akan menenggelamkan pulau itu. Semua penghuni di pulau itu segera berusaha menyelamatkan diri.
Cinta sangat bimbang karaea dia tidak pandai berenang dan tidak memiliki perahu. Ia berdiri di tepi pantai untuk meminta bantuan. Sementara itu air semakin naik membasahi kaki Cinta. Tidak lama kemudian kelihatan Kekayaan sedang mengayuh perahu.
"Kekayaan! Kekayaan! Tolonglah aku!" teriak Cinta.
"Ohh! Maafkan aku Cinta." kata Kekayaan. "Perahuku telah penuh dengan harta bendaku. Aku tak dapat membawamu bersama, nanti perahu ini akan tenggelam. Lagi pula tak ada tempat lagi untukmu di perahuku ini." Kemudian kekayaan cepat-cepat pergi
Cinta amat sedih sekali, namun kemudiannya dia melihat Kegembiraan melintasi di depannya dengan sebuah perahu.
"Kegembiraan! Tolonglah aku!" teriak Cinta. Oleh karena Kegembiraan terlalu gembira dia telah menemukan sebuah perahu, dia tidak lagi mendengar teriakan Cinta. Air semakin meninggi membasahi Cinta sampai ke pinggang dan Cinta semakin panik.
Tidak lama kemudian itu, lewatlah Kecantikan di depannya.
"Kecantikan! Bawalah aku bersamamu!" teriak Cinta.
"Wah, Cinta, lihatlah kamu basah dan kotor. Aku tak bisa membawamu bersama. Nanti kamu akan mengotori perahuku yang indah ini." sahut Kecantikan. Cinta amat sedih mendengarnya.
Cinta mulai menangis terisak-isak. Ketika Cinta sedang menangis, tampak Kesedihan dengan perahunya.
"Ohh, Kesedihan, bawalah aku bersamamu," kata Cinta.
"Maaf, Cinta. Aku sedang bersedih dan aku ingin sendirian saja," kata Kesedihan sambil terus mendayung perahunya.
Cinta putus asa. Ia merasa air semakin naik dan akan menenggelamkannya.Pada saat kritis itulah, tiba-tiba terdengar sebuah suara memanggilnya,
"Cinta! Mari cepat naik ke perahuku!"
Cinta menoleh ke arah suara itu dan melihat seorang tua berjanggut panjang memutih sedang mendayung perahunya. Cinta pun naik ke perahu itu, tepat sebelum air menenggelamkan tempat itu.
Di pulau terdekat, orang tua itu menurunkan Cinta dan segera pergi. Pada saat itu, baru Cinta sadar bahwa dia tidak mengetahui siapakah gerangan orang tua itu yang baik hati dan telah menyelamatkannya itu.
Cinta segera bertanya kepada seorang penduduk tua di pulau itu, siapa sebenarnya orang tua itu.
"Pak siapa orang tua tadi" tanya Cinta
"Oh, orang tua tadi, Dia ialah sang waktu!" kata orang itu.
Cinta pun bertanya lagi. "Tapi mengapa dia menyelamatkan aku? Aku tak kenal dia. Sedangkan kawan-kawan yang mengenaliku tidak mau menolongku." tanya Cinta keheranan.
"Hanyalah Waktu yang tahu betapa nilai sesungguhnya dari Cinta itu," kata orang penduduk itu.
Nilai cinta itu tak dapat diukur dengan kekayaan atau kecantikan...Cinta tak dapat diukur dari kegembiraaan ataupun kesedihan yang telah ditimbulkannya....Namun dengan perjalanan waktu Cinta itu akan memperlihatkan keasliannya...Sejauh mana cinta itu dapat bertahan.
Love and Father Time
Once on a small island, stay abstract objects, namely Love, Wealth, Beauty, Joy and Sorrow. They live side by side with good, safe and mutual need. But one day, a storm came smashed away the small island and the sea water suddenly rose and will drown the island. All residents on the island was soon trying to save themselves.
Love is very uncertain because he was not a good swimmer and not have boats. He stood on the beach to ask for help. Meanwhile, the rising water wetting the feet of Love. Not long after visible property is being pedaled boats.
"Wealth! Wealth! Help me!" Love cried.
"Ohh! Forgive me love." Wealth said. "My boat has been filled with things and treasures. I can not carry you along, then this boat would sink. After all there was nowhere else for you in this boat." Then go quickly wealth.
Love is very sad, but later he saw the joy of crossing in front of him with a boat.
"Joy!Joy! Help me!" Love cried. The excitement was too excited because he had found a boat, he no longer hear the cries of Love. Love the rising water soaking down to the waist and Love increasingly frantic.
Not long after that was passed Beauty in front of him.
"Beauty! Take me with you!" Love cried.
"Well, Love, see you wet and dirty. I can not take you along. Later you will contaminate this beautiful boat." Beauty said. Love is very sad to hear that.
Love began to sob. When Love was crying, looking grief with his boat.
"Ohh, Grief, take me with you," said Love.
"Sorry, Love. I'm sad and I want to be alone," Grief said as he continued rowing boat.
Love desperate. He felt the water getting up and going menenggelamkannya.Pada that critical moment, suddenly heard a voice calling,
"Love! Come quickly climbed into my boat!"
Love turned toward the sound and saw a long white bearded old man was rowing a boat. Love also climbed into the boat, just before the water drowned the place.
On the nearest island, the old man down Love and immediately leave. At that time, the new Love realized that he did not know who the hell the parents were kind and had saved it.
Love immediately asked a old population on the island, who is actually the old man.
"Sir, whom the parents had" asked Love
"Oh, the parents said, He is the time!" said the man.
Love also asked again. "But why did he save me? I do not know him. While my friends who recognize me do not want to help me." Love asked in surprise.
"Only time knows how the real value of love," said one resident that.
The value of love can not be measured by wealth or beauty ... Love can not be measured from joyfull or sadness that has caused .... But with the passage of time will show the authentic of it .So far the Love is where love is to survive.
L'amour et Le Temps
Une fois sur une petite île, le séjour des objets abstraits, à savoir amour, la richesse, beauté, joie et douleur. Ils vivent côte à côte avec besoin d'une bonne, saine et mutuelle. Mais un jour, un orage est venu volet la petite île et l'eau de mer se leva brusquement et se noient dans l'île. Tous les résidents de l'île fut bientôt essayer de se sauver.
L'amour est très incertaine karaea qu'il n'était pas un bon nageur et ne pas avoir bateaux. Il se tenait sur la plage pour demander de l'aide. Pendant ce temps, la montée des eaux de mouillage aux pieds de l'Amour. Peu de temps après la propriété visible est pédalé bateaux.
«La richesse! Richesse! Aidez-moi!" Love pleuré.
"Ohh! Pardonnez-moi l'amour." La Richesse dit. «Mon bateau a été rempli de trésors bendaku. Je ne peux pas vous emmènent, puis ce bateau allait couler. Après tout, il était nulle part ailleurs pour vous dans ce bateau." Ensuite, allez vite la richesse
L'amour est très triste, mais plus tard, il a vu la joie de traverser devant lui avec un bateau.
"Fun! Aidez-moi!" Love pleuré. L'excitation était trop excité parce qu'il avait trouvé un bateau, il n'entend plus les cris de l'amour. Love la montée des eaux de trempage jusqu'à la taille et l'amour de plus en plus frénétique.
Peu de temps après, la Beauté en face de lui.
«La beauté! Emmenez-moi avec vous!" Love pleuré.
"Eh bien, l'amour, de vous voir humide et sale. Je ne peux pas vous emmener. Plus tard, vous contaminer ce beau bateau." Beauté dit. L'amour est très triste d'entendre cela.
Love se mit à sangloter. Quand l'amour pleurait, en regardant la douleur avec son bateau.
"Ohh, Chagrin, prends-moi avec vous, dit l'Amour.
"Désolé, l'amour. Je suis triste et je veux être seule», dit-il en deuil suite bateau à rames.
Amour désespéré. Il sentait l'eau se lever et se menenggelamkannya.Pada ce moment critique, a soudainement entendu un appel vocal,
"L'amour! Venez vite grimpé dans mon bateau!"
L'amour tourné vers le son et a vu un long blanc vieillard barbu était un bateau d'aviron. L'amour a également augmenté dans le bateau, juste avant que l'eau a noyé le lieu.
Sur l'île la plus proche, le vieil homme à l'amour et de quitter immédiatement. A cette époque, la nouvelle amour s'est rendu compte qu'il ne savait pas qui l'enfer les parents ont eu la gentillesse et l'avait sauvé.
L'amour a immédiatement demandé une population ancienne de l'île, qui est en fait le vieillard.
"monsieur ne pas les parents avaient" demandé L'amour.
"Oh, les parents ont dit, il est temps!" dit l'homme.
L'amour a également demandé à nouveau. "Mais pourquoi at-il me sauver? Je ne le connais pas. Bien que mes amis qui me reconnaissent ne veux pas m'aider." Love a demandé avec surprise.
"Seul le temps sait la valeur réelle de l'amour", a déclaré un habitant qui.
La valeur de l'amour ne peut pas être mesurée par la richesse ou de la beauté ... L'amour ne peut pas être mesurée à partir la joie ou de tristesse qui a causé .... Mais avec le passage du temps montrera . a quant à son authenticitémour est où l'amour est de survivre.
Cinta dan Sang Waktu
Alkisah di suatu pulau kecil, tinggallah benda abstrak,yaitu Cinta, Kekayaan, Kecantikan, Kegembiraan dan Kesedihan . Mereka hidup berdampingan dengan baik, aman dan saling memerlukan. Namun pada suatu hari, badai datang menghempas pulau kecil itu dan air laut tiba-tiba naik dan akan menenggelamkan pulau itu. Semua penghuni di pulau itu segera berusaha menyelamatkan diri.
Cinta sangat bimbang karaea dia tidak pandai berenang dan tidak memiliki perahu. Ia berdiri di tepi pantai untuk meminta bantuan. Sementara itu air semakin naik membasahi kaki Cinta. Tidak lama kemudian kelihatan Kekayaan sedang mengayuh perahu.
"Kekayaan! Kekayaan! Tolonglah aku!" teriak Cinta.
"Ohh! Maafkan aku Cinta." kata Kekayaan. "Perahuku telah penuh dengan harta bendaku. Aku tak dapat membawamu bersama, nanti perahu ini akan tenggelam. Lagi pula tak ada tempat lagi untukmu di perahuku ini." Kemudian kekayaan cepat-cepat pergi
Cinta amat sedih sekali, namun kemudiannya dia melihat Kegembiraan melintasi di depannya dengan sebuah perahu.
"Kegembiraan! Tolonglah aku!" teriak Cinta. Oleh karena Kegembiraan terlalu gembira dia telah menemukan sebuah perahu, dia tidak lagi mendengar teriakan Cinta. Air semakin meninggi membasahi Cinta sampai ke pinggang dan Cinta semakin panik.
Tidak lama kemudian itu, lewatlah Kecantikan di depannya.
"Kecantikan! Bawalah aku bersamamu!" teriak Cinta.
"Wah, Cinta, lihatlah kamu basah dan kotor. Aku tak bisa membawamu bersama. Nanti kamu akan mengotori perahuku yang indah ini." sahut Kecantikan. Cinta amat sedih mendengarnya.
Cinta mulai menangis terisak-isak. Ketika Cinta sedang menangis, tampak Kesedihan dengan perahunya.
"Ohh, Kesedihan, bawalah aku bersamamu," kata Cinta.
"Maaf, Cinta. Aku sedang bersedih dan aku ingin sendirian saja," kata Kesedihan sambil terus mendayung perahunya.
Cinta putus asa. Ia merasa air semakin naik dan akan menenggelamkannya.Pada saat kritis itulah, tiba-tiba terdengar sebuah suara memanggilnya,
"Cinta! Mari cepat naik ke perahuku!"
Cinta menoleh ke arah suara itu dan melihat seorang tua berjanggut panjang memutih sedang mendayung perahunya. Cinta pun naik ke perahu itu, tepat sebelum air menenggelamkan tempat itu.
Di pulau terdekat, orang tua itu menurunkan Cinta dan segera pergi. Pada saat itu, baru Cinta sadar bahwa dia tidak mengetahui siapakah gerangan orang tua itu yang baik hati dan telah menyelamatkannya itu.
Cinta segera bertanya kepada seorang penduduk tua di pulau itu, siapa sebenarnya orang tua itu.
"Pak siapa orang tua tadi" tanya Cinta
"Oh, orang tua tadi, Dia ialah sang waktu!" kata orang itu.
Cinta pun bertanya lagi. "Tapi mengapa dia menyelamatkan aku? Aku tak kenal dia. Sedangkan kawan-kawan yang mengenaliku tidak mau menolongku." tanya Cinta keheranan.
"Hanyalah Waktu yang tahu betapa nilai sesungguhnya dari Cinta itu," kata orang penduduk itu.
Nilai cinta itu tak dapat diukur dengan kekayaan atau kecantikan...Cinta tak dapat diukur dari kegembiraaan ataupun kesedihan yang telah ditimbulkannya....Namun dengan perjalanan waktu Cinta itu akan memperlihatkan keasliannya...Sejauh mana cinta itu dapat bertahan.
Love and Father Time
Once on a small island, stay abstract objects, namely Love, Wealth, Beauty, Joy and Sorrow. They live side by side with good, safe and mutual need. But one day, a storm came smashed away the small island and the sea water suddenly rose and will drown the island. All residents on the island was soon trying to save themselves.
Love is very uncertain because he was not a good swimmer and not have boats. He stood on the beach to ask for help. Meanwhile, the rising water wetting the feet of Love. Not long after visible property is being pedaled boats.
"Wealth! Wealth! Help me!" Love cried.
"Ohh! Forgive me love." Wealth said. "My boat has been filled with things and treasures. I can not carry you along, then this boat would sink. After all there was nowhere else for you in this boat." Then go quickly wealth.
Love is very sad, but later he saw the joy of crossing in front of him with a boat.
"Joy!Joy! Help me!" Love cried. The excitement was too excited because he had found a boat, he no longer hear the cries of Love. Love the rising water soaking down to the waist and Love increasingly frantic.
Not long after that was passed Beauty in front of him.
"Beauty! Take me with you!" Love cried.
"Well, Love, see you wet and dirty. I can not take you along. Later you will contaminate this beautiful boat." Beauty said. Love is very sad to hear that.
Love began to sob. When Love was crying, looking grief with his boat.
"Ohh, Grief, take me with you," said Love.
"Sorry, Love. I'm sad and I want to be alone," Grief said as he continued rowing boat.
Love desperate. He felt the water getting up and going menenggelamkannya.Pada that critical moment, suddenly heard a voice calling,
"Love! Come quickly climbed into my boat!"
Love turned toward the sound and saw a long white bearded old man was rowing a boat. Love also climbed into the boat, just before the water drowned the place.
On the nearest island, the old man down Love and immediately leave. At that time, the new Love realized that he did not know who the hell the parents were kind and had saved it.
Love immediately asked a old population on the island, who is actually the old man.
"Sir, whom the parents had" asked Love
"Oh, the parents said, He is the time!" said the man.
Love also asked again. "But why did he save me? I do not know him. While my friends who recognize me do not want to help me." Love asked in surprise.
"Only time knows how the real value of love," said one resident that.
The value of love can not be measured by wealth or beauty ... Love can not be measured from joyfull or sadness that has caused .... But with the passage of time will show the authentic of it .So far the Love is where love is to survive.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar